Het vertalen van webshops. Je ziet steeds vaker rare zinnetjes op websites/shops. Bij Ali Express is het sowieso een feest wat haar weerga niet kent maar dat snap ik. Maar bij een club als MANGO had ik toch iets meer finesse verwacht. Of ben ik te kritisch? Het zal het laatste wel zijn maar dat Mango een Hageneze vertaalbot heeft gebruikt voor de 'Me aanmelden' button, dat vind ik wel een dingetje. Van het weekend luisterde ik -uiteraard- naar Koot en Bie en dat die het gebruiken, daar kan ik mee inkomen. Maar 'Me aanmelden', is dat ABN? [Dit is dus een vraag aan mijn trouwe lezers].

En dan de F'jes - het lijkt net een voetbalteam - van f/Favorieten, wat moet ik daar nu mee. Me ergeren, dat moet ik ermee.

Overigens heb ik zonder enige reden het woord 'retourneringsformulier' gemarkeerd. Dat woord vond ik gewoon gedoe.

Wenskaarten heb je in alle vormen en maten. Om het leven wat eenvoudiger te maken ontwikkelde wij voor Hecht en Co de Multiple Choice Wenskaart waardoor je meerdere felicitaties kunt combineren, een onnodige hoeveelheid losse kaarten bespaart en heel veel tekst niet meer met de hand hoeft te schrijven.

‘Alle fouten voorbehouden’. Dat is nog eens een disclaimer. Niet ‘de meeste fouten voorbehouden’ of ‘Druk- en zetfouten voorbehouden’ maar gewoon allemaal.

Nu is het laatstgenoemde best sneu. Met name het gedeelte ‘drukfouten’. Wat kan een drukker er nu aan doen dat er een advertentie wordt ingeleverd van - hou je hart vast - Effeweg.nl. ‘Effe weg, met me meissie’, ik hoor het de doelgroep al scanderen, ‘effe een terrassie pakken en een happie eten’.

Effeweg.nl

Wat is dat voor een bedrijfsnaam. Sta je in de Quote 500 tussen Pon en Heineken in met me bedrijf effe weg. Nee, dan snap ik heel goed dat je gewoon ook zegt ‘Alle fouten voorbehouden’. Heb je het gelijk maar gehad ook als ze op de miljonairsfair - die niet doorgaat lijkt mij dit jaar - zeggen, ‘kaerel, die toko van jou, las ik dat goed?’ En jij dan, ‘nee nee, er staat toch Alle fouten voorbehouden, me hut heet Even Eropuit maar dat bekte niet’.

Ook God, u kent hem wel, maakt marketing technisch weleens een missertje. Alleen ligt dat bij hem/haar wat anders. Immers, God is alziend en weet dus alles. Vandaar dat zijn/haar poging om in dit geval het gezin Westenbrink aan het bidden te krijgen In Den Beginne direct geslaagd is. Ik ben namelijk gelijk gaan bidden voor een corrector op zijn/haar marketingafdeling. Zo een, met vleugels, die wel het email adres én de link had geplaatst. Nu maakt dat niet uit in dit geval, immers en alweer, God ziet alles. Dus of je nu mailt naar @god.org of @god.guitar, het komt toch wel aan. Godzijdank.

Een dag niet gezeurd is een dag niet geleefd. Zo is het maar net. Toen ik vanochtend opstond en in koeien[!]letters 'Bemetting' zag staan in mijn krantje, wist ik genoeg: er moet weer gezeurd worden. Ditmaal is het slachtoffer de Coop Supermarkten in Krommenie waar sinds kort een groot doek hangt, mooi in het zicht van de u welbekende Heiligeweg [vroeger een sloot].

Net als de borden die langs het voetbalveld hangen, is er eigenlijk maar één wet waar dit soort buitenreclame aan dient te voldoen: het moet van afstand zichtbaar zijn wat je wilt vertellen.

Ook ondergetekende heeft regelmatig de fout gemaakt door niet even een mockup te maken [zoals het voorbeeld], een 100% print [in dit geval wat lastig] of een hand out ter controle.

De enige boodschap die wij als passanten nu krijgen is twee heren verwikkeld in een groentespektakel en daarmee is de kous af. Terwijl ze eigenlijk de drie ijzersterke en waarschijnlijk via vele brainstormsessiestandupmeetings gedefinieerde termen als '100% [de rest kan ik niet lezen]', '7 dagen Versgarantie [denk ik]' en 'Altijd verkrijgbaar [schat ik zo in]'. Komt goed, geen stress.

Vak. Ik vind het altijd vreselijk als mensen het over Het Vak hebben. 'Hoe lang zit jij al in Het Vak jongen'. Dat gebeurt met name veel in de film-, design- en reclamewereld. Dus praat ik ook zo. In Ons Vak - alsof postbode geen vak is - zijn er een aantal basisregels. Je hebt termen als afloop, rugwit, tekstomloop, appeltje-D en ga zo maar door. Sinds ik op het MediaCollege af en toe hand en spandiensten verricht ben ik erachter gekomen dat er echt onwaarschijnlijk veel termen zijn die je dient te beheersen. Echt veel. Een ervan is bladspiegel. Dat is de gehele pagina.

Daarbinnen valt de zetspiegel. Rondom de zetspiegel heb je marges. Waarom? Omdat in de afwerking na druk er wel eens verkeerd gesneden wordt en je dus nooit belangrijke informatie in de marges moet zetten, hooguit een kleur of foto die mag aflopen. Bijgevoegde foto legt het eigenlijk perfect uit. Dat dus. Dat is nu ons vak.

Basisfouten in Vormgeefland, aflevering 431: "Des te groter het font wordt gebruikt, des te minder mensen de tekst goed lezen.' [Dit is echt waar].
Zo las ik van de week een artikel in de Volkskrant, vandaar ook de foto, over de kennelijk zeer getalenteerde elfjarige zangeres Lenny Kuhr die in 1961 het Songfestival, notabene voor volwassenen, won met haar nummer De Troubadour. Een prachtig interview. Waarop mijn vrouw zei, 'Lenny Kuhr? Ja joh, die heeft nog in 1969 het Songfestival gewonnen!'.

En zo zijn er legio voorbeelden, eentje uit mijn eigen stal: ik had een visitekaartje ontworpen samen met Paul Havinga en allebei zagen we pas NA druk dat we [ik!] het email adres vergeten waren erop te zetten. Of wat dacht U van de rug van de Quark XPress handleiding uit de jaren negentig: in koeienletters Quakr. Of een Philips catalogus waar op het omslag een totaal andere titel stond dan in de rest van het boek. Etc etc etc. Deel uw grootste blunders en win een koelkast!

Wanneer je een huismerk hebt, is het essentieel om te zorgen dat je uitstraling geborgd is. Technolyt heeft met Bynolyt een sterke lijn verrekijkers en telescopen in huis. Maar uiteraard worden deze niet allemaal op dezelfde locatie gemaakt en hetzelfde geldt dus ook voor de verpakkingen. Deze worden bij verschillende drukkers vervaardigd.

Dan is het handig [Marco vindt het noodzakelijk] om de huiskleuren te borgen met een helder instructiesheet [even voor de duidelijkheid, dat is het blad waar het Zapf Dingbats vingertje bij zweeft]. Deze levert de klant mee bij de order. Alle kleurtypes zijn gedefinieerd. En met als resultaat: een uniforme uitstraling in de schappen van de betere outdoorwinkel.

Een krantenadvertentie, volledig bladspiegel, FC, én de Zaterdageditie kost. Omdat ik de SNP Natuurreizen advertentie mooi en sfeervol vond moest deze kritische (kritiese in de jaren 70) stoethaspel er even met de stofkam doorheen. Gelukkig vond ik iets, anders was het verspilde moeite geweest zo op een avondje nietsdoen tijdens wintersport.

Liefst maak ik geen op of aanmerkingen wanneer ik iets zie wat ik mooi vind maar als ik spel of typefouten zie, of in dit geval een missend leesteken, dan refereer ik graag naar de openingszin, of, zie ik het verkeerd? Wist je overigens dat je minimaal vier dagen met de Volkskrant zaterdageditie kunt doen?

Advertentie. Zoek eens op wat een advertentie is. In mijn - simpele - beleving een aanprijzing van een product of dienst, niet waar? 

In de bijlage kunt u een advertentie zien van OHRA. Denk ik. Deze 'advertentie', waar ik werkelijk niets van snap, heeft betrekking op schadeverzekeringen. Heel veel vermoeden wij. Althans, als je de Staatscourant volgt. 

De immens populaire Staatscourant, geducht concurrent van de Volkskrant en de Gelegraaf samen! Enfin, in diezelfde Staatscourant heeft dus kennelijk iets gestaan dat wanneer je dat toen niet hebt gelezen toch niet meer uitmaakt want wanneer je deze 'advertentie' leest is het al te laat. Zo lees ik het. Dit is geen 'advertentie', dit is een dikke vingers naar alle niet-Staatscourant lezers die toevallig wel bij de OHRA verzekert zijn of waren, is ons donkerbruine vermoeden. Het leest alsof je zonder dat je het wilde van OHRA naar Kaayman Islands Insurances Ltd bent geswitched, met alle gevolgen van dien. Waar je gelukkig voor verzekert bent. Hoop ik.

Zelfs zo'n kritisch Wakend Oog als uw auteur mist weleens wat. Degene die weleens in mijn kantoor/mancave zijn geweest herkennen deze - enorme - display uiteraard. Sterker nog, in mijn kantoor is het niet te missen. Het is even groot als een appartement in centrum Amsterdam ter waarde van 475.000. Toch duurde het ruim twee jaar, want zo lang zijn we al aan het creëren in Wormerveer, voordat ik zag dat het gedeelte wat voor de achtergrond is gemodelleerd, het dansende stelletje, een ludieke fout bevatte. Je ziet een licht stuk tussen het stel terwijl als je goed doordenkt over de achtergrond het donker dient te zijn. Het feit dat het ook mij twee jaar duurde om dit door te hebben zegt genoeg over ons vak, niet altijd zo kritisch zijn en zeuren, gewoon lekker mooie dingen maken. Foutjes mogen. Anders heb ik niets om over te schrijven.

Techgiganten. Zoals jullie vast weten is Marco groot fan van Apple en werkt hij daar als sinds 1990 mee. Tot dusver de feiten. Het heeft namelijk een beetje te maken met het feit dat altijd alles [samen]werkt en mooi is uitgevoerd. Maar soms kan je niet om de andere partijen heen. Een relaas. Deze week werd ik weer met de neus op de feiten gedrukt toen ik de Samsung van Vrouwlief wilde opschonen. In de bijlage ziet U een aantal mooie voorbeelden van de Wonderlijke Wereld van Samsung: 'Bevestiger', 'Annulere'. Een schitterende afwezigheid van de drang naar perfectie.

En dan de prachtige boodschap dat je niet genoeg opslagruimte hebt [uiteraard niet waar]. Een kleine bron van irritatie. Goed, we houden van oplossen dus wat heb ik gedaan. Alles gesynchroniseerd met Google. Dat hele Samsung is een grap, plastic achterkantjes van telefoons die loslaten, app's die je drie keer tegelijkertijd kunt installeren, software wat het nooit doet. Je kunt het niet serieus nemen. Google, en dan met name Foto's of Doc's, heeft een heerlijk aantal online oplossingen die het leven makkelijker maken. Ja, ik hou altijd van de underdog.